جریان نقدینگی (Cash flow) که اختصارا” CF هم نامیده می‌شود، به ورود و خروج پول در یک تجارت، کسب و کار، پروژه و …گفته می‌‌شود که در یک دوره محدود زمانی محدود مثلا یک ماهه محاسبه می‌‌گردد. همانطور که اشاره شد، این میزان وجه نقد در یک بازه زمانی تعیین می‌گردد.

کمبود وجه نقد یکی از بزرگترین دلایل شکست شرکت‌های کوچک است. در واقع، وضعیت جریان نقدینگی نشان می‌‌دهد که یک شرکت چگونه سرمایه خود را هزینه می‌کند و این سرمایه از کجا به شرکت وارد می‌‌شود.

اهمیت جریان نقدی به حدی است که به هر اندازه، نوع کسب و کاری خوب باشد و در فعالیت‌های اقتصادی از جایگاه بسیار مناسبی برخوردار و دارای سودآوری مطلوبی نیز باشد،اگر جریان نقدینگی در آن، که حرکتی است کاملا هوشمندانه، در نظر گرفته نشود، با وجود این که پتانسیل کامل یک رشد بی نظیر را نیز دارا می‌باشد، روند رشد آن کسب و کار شتاب لازم را نخواهد گرفت. به این صورت است که بسیاری از قابلیت های آن کسب و کار فرصت بروز پیدا نخواهند کرد و در حقیقت با نادیده گرفتن جریان نقدی در فعالیت‌های اقتصادی بسیاری از زمینه‌های رشد و پیشرفت دچار فرصت سوزی خواهد شد.

شرکت‌ها از جریان نقدینگی برای تجزیه و تحلیل وضعیت مالی خود و آمادگی برای آینده استفاده می‌کنند، چرا که نمایانگر کلیه مبالغی است که یک شرکت از طریق فعالیت‌های تجاری و منابع سرمایه‌ گذاری خود به دست می‌آورد و همچنین هزینه ای است که برای فعالیت‌های کسب ‌و کار و یا سرمایه‌‌گذاری در یک بازه مشخص پرداخت ‌می‌کند.

جریان نقدینگی به دو دسته تقسیم می‌شود:

جریان نقدی مثبت:

جریان نقدینگی مثبت به معنی ورود بیشتر پول نسبت به مقداری است که خارج می‌شود و به این معنی است که کسب ‌و کار برای ادامه‌ انجام فعالیت و پرداخت هزینه‌ها، پول کافی دارد. اگر شرکتی جریان نقدی مثبتی داشته باشد، دارایی‌های نقدینگی شرکت در حال افزایش است.

جریان نقدینگی منفی:

جریان نقدینگی منفی یعنی اینکه دارایی‌های نقدی شرکت در حال کاهش است. جریان نقدی خالص، متفاوت از درآمد خالص است، درآمد خالص شامل حساب‌های دریافتنی و سایر مواردی نیز هست که پولی برای آن دریافت نشده است. جریان نقدی برای تعیین کیفیت درآمد شرکت مورداستفاده قرار می‌گیرد که یعنی شرکت چه قدر نقد شونده است که می‌تواند نشان‌گر این باشد که آیا شرکت دارایی‌های خوبی دارد یا خیر.