حق تقدم سهام در بورس به معنای افزایش سرمایه شرکت از محل آورده‌ نقدی سهامداران است. این کار باعث می‌شود که شرکت بدون نیاز به تسهیلات منبع مالی مورد نیاز خود برای طرح ها و پروژه های سرمایه گذاری تامین کند.

در واقع زمانی که یک شرکت برنامه افزایش سرمایه را در دستور کار قرار می دهد، به نسبت درصد افزایش سرمایه تعداد سهام آن نیز افزایش پیدا می کند.

از سویی، سهامداران آن شرکت نیز متقابلا توقع دارند که حقوق و منافع شان در شرکت محفوظ باشد و در نتیجه انتظار دارند که بعد از افزایش سرمایه شرکت، درصد مالکیت شان در شرکت  نسبت به قبل از افزایش سرمایه حفظ شود.

براساس ماده ۱۶۶ قانون تجارت، هنگام افزایش سرمایه هر سهامدار شرکت به نسبت ( نه میزان ) سهامی که در شرکت دارد، در خرید سهام جدید حق تقدم دارد. مثلاَ اگر شخصی ده درصد سهام شرکت را مالک باشد و در زمان افزایش سرمایه ۵۰۰ سهام جدید صادر شود، این سهامدار نسبت به ده درصد پانصد، یعنی پنجاه سهم حق تقدم خواهد داشت.

ایجاد حق تقدم مبنای قانونی دارد و منوط به پیش بینی در اساسنامه یا مجمع عمومی نیست. درواقع، حق تقدم زمانی مطرح می شود که سهام جدید منتشر شود. درغیراینصورت اگر افزایش سرمایه از طریق بالا بردن مبلغ اسمی سهام صورت پذیرد، دیگر بحثی از حق تقدم به میان نمی آید زیرا شخص ثالثی وارد شرکت نمی شود. حق تقدم خرید سهام جدید یک حق مالی است، بنابراین امکان نقل و انتقال آن وجود دارد.

نماد حق تقدم یک شرکت فقط در طی یک بازه زمانی مشخصی قابلیت خرید و فروش دارد. طبق قوانین سازمان بورس و اوراق بهادار این بازه زمانی نباید کمتر از ۶۰ روز باشد. معمولا همین بازه ۲ ماهه نیز برای معاملات در نظر گرفته می شود. طی این بازه افرادی که تمایلی به شرکت در افزایش سرمایه ندارند حق خود را می فروشند. همچنین افرادی که در مجمع سهامدار نبوده اند می توانند این حق تقدم ها را خریداری کنند.